inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.134):

REFLUX

Volledig concentrisch voltrekt zich het leven
en wordt met zichzelve omsloten, compact.
Alsof met een passer, die langzaam verzakt
almaar wijdere cirkels worden geschreven.

Weemoedigheid doet soms de lijnen verkleven,
het middelpunt wordt door de jaren abstract.
Als terugkeer de diepten en hoogten vervlakt
worden laag na laag alle fasen verweven.

Ik vind in mijn hand een steeds kleinere hand,
een oude geur, in kleine enclaven.

De heldere vlam werd een smeulende brand
waarvoor ik moet vluchten, in doelloos draven.

En steeds: mene tekel aan iedere wand.
Er ligt in mijn lichaam een kind begraven.

Schrijver: Aaike jordans, 11 september 2003


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 862

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)