Netgedichten

netgedicht (nr. 3.157):

het is geluk

achter het gordijn wacht je op mij
blauwe ogen in schemerlicht
de nacht zal ons warmen
sterren zullen getuigen zijn

vier treden voor jouw deur
ik voel me groter dan ik ben
'n zacht driemaal-tik op het raam
ritmisch als een code

gordijnen golven, blauwe ogen
verbinding door het venster heen
de nacht sluipt mee naar binnen
sterren zwijgen

duizend vingers van jou en mij
heeft de huid zoveel plaats
het is geluk om te smelten
in het zijn van jouw bestaan