Netgedichten

netgedicht (nr. 3.158):

femme fatale

Haar ronde lichaam glanst: verleid’lijk; zwart;
geduldig zit ze in haar hoek te wachten,
totdat een man passeert en haar ontwaart,
want dan ontwaken er geheime krachten.
Met een façade van verlegenheid
lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging;
zij spint al zachtjes van genegenheid,
vertederd door zijn mannelijke hijging.
Lokt hem dan nader voor een snelle daad,
verzekerd van zijn dierlijke verlangen;
zo houdt ze hem en zijn begeerlijk zaad
in ‘t wijde web van erotiek gevangen.
Eet dan haar minnaar als een middagmaal:
de zwarte weduw' is een femme fataal.