Netgedichten

netgedicht (nr. 3.203):

Voor het slapen gaan

Ze leest de woorden
uit haar hoofd
als een groot boek
met grote spanning
die mijn kinderjaren
weer doet blozen

Ik pak ze op
en verdwaal weer
- met zichtbaar genoegen –
in een magische wereld
gecreëerd door verhalen
uit een wijze mond

Een stem klinkt ver
… ik zweef nog net
tussen hemel en aarde
glimlach naar de stilte
die me met graagte opneemt
in een nieuw avontuur

De gordijnen op een kier
een nacht die de slaap
weer laat dromen
op een kalme reis
de sterren te boven
mijn bed het paradijs