inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.216):

Ontknopt

Deze ogen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd van mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan

Dit is geen kalme zee
drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren, nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn

Maar dovemansoren horen
veel dieper dan bedoelen
en blinde ogen kijken
veel verder dan we voelen
De warmte van je lach
ontknopt mijn stille hoop

Schrijver: Doortje, 25 september 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 848

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)