Netgedichten

netgedicht (nr. 3.233):

Koningin

Alle angsten die tellen in het leven
komen langs zoals het klokje tikt
maar zijn van nature ondergeschikt
in de glans van vreugde verweven

Alle pijnen kunnen je niet deren
elke traan glinstert als een juweel
en God wat zijn het er veel
die de waarde van bezieling leren

Onmacht word omgezet in wil en wens
kritiek heeft nooit echt kunnen raken
van majesteit ben je niet te beroven

Omdat het diepe vertrouwen en geloven
je in mijn ogen heeft weten te maken
tot een ontroerend lief en verheven mens