Netgedichten

netgedicht (nr. 3.257):

De rouwkamer

mijn doodstille vriend
ik hoor de zielen scheuren
het hart tot bloedens moe
mijn zinnen braken treuren
en woorden klappen toe

ik heb dan maar
de muren afgemaakt
de deuren afgesloten
de venstergaten afgedicht
nog alleen mijn droge stem
en mijn eigen echo die ik ken
't geroezemoes is uitgesloten
weggekropen in de barsten
van de wanden rondom mij

mijn handen schrijven nog
de bedenking van je leven
dat niet eerlijk is geweest
voor niemand, rondom jou.