Prik

Ontkennen is verkwisten
Nu het tomeloos oog dwaalt
Over het tafelblad
Langs nepmarmer, kopjes, smeltend roomijs.

De verweerde hand van moeder
Prikt het netvlies

Ze mikt melk in de koffie
-Een hoge geut-
Wuift gejaagd naar de kalme kelner

Ik vergelijk de huid
Schat het verschil...de jaarringen.
Meet de zwijgende kloof
Waar span ik een hangbrug?
Wilde wenkende gebaren.
Kom mama.

Ha de vervloekte boer die voren in het vel ploegt.

Het besef smaakt taai.
Dus at ik vandaag oude korsten
De muil lost ze op in haar helend speeksel.

Alweer afgerekend met een sluimerkramp.

Schrijver: Wimper, 2 oktober 2003

wim88tiscali.be

prik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.6 met 5 stemmen 575