Netgedichten

netgedicht (nr. 3.294):

Courtoisie vitrage

Het Winterland leek schilderij
zelfs het gras deed geen concessie
brak frêle af van de impressie
de sporen van het ijs in mij

Het lentekind kwam aangefloten
vrolijk smolt ze bij `t ontdooien
m`n gelaat in zachte plooien
tot mijn zaadje was ontsproten

Sprietje groeide uit tot halm
waar ik eind`lijk in kon klimmen
om mijn kleur te laten drogen

Zomerzoen voorzichtig kalm
zal satijnen laten glimmen
in gordijnen licht bewogen