Netgedichten

netgedicht (nr. 3.360):

waar blauw de Here is

kom vrij met mij
de kaarsen dansen
donker licht en lust
benevelt zicht, drank
geeft ons de kans
te spelen met elkaar

gulzig voelen handen
dwingend bijten tanden
in het vlees dat zonder
vrees en schaamteloos
voor donker koos om zich
met passie te gaan openen

de hitte lijkt
een stukje hel
zonde is het vuur dat
wiegt en loeit en op
den duur verslavend is
hemel wordt zo geen gemis

torens spitsen
raken in de ijlte
aan het leeg waar
blauw de Here is en
kou in schoonheid sterft
zo de eeuwigheid verwerft

het altijddurend licht
het koesteren van geluk
nooit gaat er iets meer stuk
Hem dag en nacht beminnen
volmaaktheid moeten delen
zal dat snel gaan vervelen?