Julie

Deze julimiddag voelt uitzonderlijk
jong nu ik na lange en doffe maanden
aarzelend je grijze graf weer durf

te zoeken. Langs de zomerbeschenen granieten
steen begint in een hoek witte klimop te
groeien alsof je nog zou leven en volop aan het bloeien bent.

Julie, mijn kind, let niet op deze milde
en onverwachte tranen. Vergeef me

ook het beeld dat in me schijnt alsof je
op de vleugel Chopin zou hebben gespeeld
op lichte lentedagen. Tussen woekerende

distels en frisse graszoden van een kommer-
loze zomer lig je op dit hofje alsof je voor
heel even slaapt. Je vader heeft geen noden.

Schrijver: Sylvia Schrijen, 18 oktober 2003

sylvia_schrijenmsn.com

Julie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 666