inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.388):

Weerspiegelingen

Ze drijft met slechts
een rimpeling, herinnering
druppels om tot zilverling
spettervast de brede lach
van zon op zee bij toverslag
en vloeiend blijft de schildering

Terwijl een koele bries
verdwaalt, ontpopt de twinkeling
golvend aan de glinstering
der einderschone waterbrand
in ’t wondersprekend niemandsland
en vloeiend blijft de schildering

Nog steeds betoverend als water kust
de donkerblauwe spiegeling
in de sluierende schemering
waar een enkele zwaan zich naar de sterren richt
dobberend onder het zuiver manelicht
en vloeiend blijft de schildering

In het duister water valt nog eens
een enkel geluid, lichte aarzeling
de laatste diepe koestering
heel stil bestrijkt zij zwanezacht
onthult het raadsel van de nacht
en vloeiend blijft de schildering

Schrijver: Edwin van Rossen, 22 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: landschap

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.135

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)