in wit vindt rust de laatste plaats
ik zoek stilte zonder
fracties van geluid
verdwaalde tonen sluiten
die volmaaktheid uit
leven maakt altijd lawaai
in het groeien van de cellen
het steeds opnieuw herstellen
van gebruikt en afgeschreven zijn
alleen de dood verstilt
in wit vindt rust de laatste
plaats voor zijn vergankelijkheid
de tijd zal deze ruimte dichten
hoor de muziek in het orkest
dat leven heet, nog blaas ik
accoorden in een melodie die
ik helaas steeds meer vergeet
Geplaatst in de categorie: filosofie