de witte kist
ik weet niet zo goed
hoe het daarbinnen
en daaronder voelt
maar de satijn die
ik je ooit wenste
was die van een bruid
en het huis dat ik je ooit droomde
was licht en ruim
en wellicht is uit het kleine lampje
dat ik heimelijk had verstopt
de warmte al jaren lang uitgeknepen
in je vuistjevol angst
ik weet niet zo goed
hoe het daarbinnen
en daaronder voelt
ik weet alleen dat
het wit met de jaren
alleen maar doffer wordt
Geplaatst in de categorie: afscheid