Water

Ik schreide me het water uit de wereldzeeën
na de eerste zere weeën waarmee u ten tonele
kwam en later, toen mijn veel te idolate voelen
me nog droever maakte, dichte vriend van mij,
bleek ik, te week voor enig leven, opgeschreven

als ultiem ten dood. U moet leven, ideëel in mij
en blijven bloeien. Of moet u sterven nu? Bent
u zo ziek? Dan vraag ik u, mijn arts, heel straks
misschien, naar simultane euthanasie. We staren
samen naar het reinste licht en dansen in de kalmte

van ons heimelijke vuur, het wrange aardse latend.
Broze vriend, nu kan ik amper nog dit lijdend
wachten dragen. Daarom dit lijkbleek teken:
mag ik me in u verweken? Me eeuwig maken
in uw tijd? Un baiser infini de Marie Cornélie.

Schrijver: Sylvia Schrijen, 3 november 2003

sylvia_schrijenmsn.com

ziek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 19 stemmen 960