avond na jou
Zo had ik je nog niet vermoed:
ontroerd door knipsels van
het kind dat ik ooit was. Er kwam
zachtheid in je stem te liggen
en ach. Je zei: waarom heb jij
dat allemaal bewaard?
Toen je weg was en het glas
gloeiend aan mijn lippen lag
kwam er iets van wee en antwoord,
dat toeval niet bestond
o.i.d.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 6 november 2003
Geplaatst in de categorie: liefde