het landhuis
er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten
met donk're luiken staart het blind,
en laat de stroom, die voortglijdt, praten
en luistert niet naar 't fluist'ren van de wind
maar vroeger, toen hoogmogenden der staten,
daar in de zomer poosden van't bewind
en staat en krijg, voor huis en vree vergaten
en kind'ren stoeiden over 't melkwit grint,
toen lééfde 't huis, en op de bevolkte stroom
wiegden de schepen, die blankzeilig gleden
vredig van gang, naar 't schatrijk amsterdam
nu droomt 't landhuis zijn eeuw'gen droom
van eind'loos heimwee
naar die langvervlogen,
glorievolle tijd,
die nimmer wederkwam
Inzender: martha, 9 november 2003
Geplaatst in de categorie: geld