Doodstil
De stilte is wit,
mijn engel is dood.
Uit de hemel vallen
naalden van wezenloze pijn.
Mijn tranen prikken de sterren
door het papier
van het zwarte firmament.
Ik sta hier versteld,
als een beeld dat is vergeten.
Achter mij zie ik
geen voetstappen meer.
Ik adem je uit
en geef me over
aan ons leven.
Ik pluk opnieuw
de dag
van winterbomen.
Geplaatst in de categorie: overlijden