Netgedichten

netgedicht (nr. 3.534):

Terug op jezelf

1
Zijn moeder, een handvol onzekerheid,
voerde een ijzig regime

dus hop in de kast in het donker:
zo werd hij hard, de ogen
zo lang als het kon hield hij droog.

Uiteindelijk kende hij elke conditie
waarop hij de hel mocht verlaten.

2
Zo zag hij terug al die dagen van vroeger:
steeds vaker steeds voller met smoesjes
van neem me niet kwalijk, lief kind.

Zo leerde hij: twijfel slaat toe
als liefde overangst wordt.

3
Zo wordt hij ouder
zo wordt hij angst en excuses
en zo is ook zijn deur een moeder
van altijd gesloten

O god, zie het kind:
zijn liefde is water,
loopt weg door zijn vingers
hoe langer
al harder en harder
hoe meer hij
een vuist maakt.