Zwanendans
Mijn laatste hoop zal ik sterven
in vleugeltranen, een zwanendans;
de schoonheid moet ik derven,
mijn waarheid krijgt geen kans.
Ik ben een schaduw zonder licht,
de zon kan mij niet vinden.
Ik ben massa maar heb geen gewicht
en niets dat mij kan binden.
Als desolate wervel in de wind
draai ik mijn eigen tuimelkolken;
niets en niemand mij goed gezind
moet ik mijn eigen taal vertolken.
Zielloos dool ik door het leven
niet wetend waar een doel is gezet;
ik hef me op in een alles geven
ook al wordt het nemen me belet.
Mijn laatste hoop wil ik sterven
in vleugeltranen, een zwanendans;
de golven die mij zullen erven
ebben zacht weg in schitterglans.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid