Sluimer

Weerkaatsing in helder glas schrijft lijnen
in trage glimlach van zorgvuldig weten,
met brekende tanden en hersenloze beten,
die knarsen in scherpe kwatrijnen

Slaap die niet wil komen maar verdwijnt
in het licht van de gordijnen, die dichten
zodat mijn zien onverblind kan zwichten
als zijn beeld voor me verschijnt

Tijdens de resterende dagen in tikkend geweld
van cijfers die veranderen in eindeloos
verglijden van de tijd, volslagen hopeloos
seconden, minuten en uren geteld

Tastend zoeken, gevoel onderbroken
zonder stem maar in geluid van m’n ogen
en huiverende streling over zwakke plek

Gedachten in nieuwe jas gestoken
helder klinkende dialogen
met mezelf, die ik opnieuw tot leven wek

liefde gemis afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 800