inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.607):

De onverbiddelijke tijd

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort
Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid
De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil
Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd

Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke
Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels
Gevlekte hyena’s kruipen onderdanig naar voren
Maar mijn vader voelt nog steeds de leeuw in zich brullen

Samen kijken we naar de oneindigheid van het rivierwater
Ieder met zijn eigen overpeinzingen en herinneringen
Samen eten we een ijsje, maar genieten er niet van
Ieder met de gedachte aan de onverbiddelijke tijd

Schrijver: Jeroen van de Mark
Inzender: Jeroen Koppenaal, 30 november 2003


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 1.830

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)