Droefnis

Zoals onverzadigbare verlangens,
Beelden van eenzamen, verstoten uit
Een kilharde wereld,
Schemerend zweven over de
Grifgezaaide wegen van
Bedrieglijke vergetelheid,
Zo zoekt de immerdwalende droefnis
Naar verlossing uit haar
Eindeloos labyrint.

Samen gaan de tijdloze
Gedachten, geketend aan
Het voorbijglijden van de
Onbezorgde dag,
Over speels slingerende
Levensstromen, op weg naar
Hun broze doel,
Een onbekend verblijf
Verscholen in de nieuwe dageraad.

Binnen dit vaalwitte schijnsel
Bloeit fier de verwelkte kelk,
Bloesem uit de stervende toekomst.

Traag als de zomerwind doet deinen
De ijle takken van de broze wilg,
Glijdt voorbij de tijd
Van wachten aan de
Deuren van geluk.

Dichter! Dichter,
Wil bezingen de zoetheid
Van haar tere blik.
Jonger in je geest dan
Menig rimpel in je hand
Juicht de liefde die
Je zal schenken aan de
Vreugde van haar lach.
Eens zal hij toch komen
De dag van ongeschonden samenzijn,
Wanneer niemand nog vermag te breken
De band die wordt gesmeed
Rond harten die zingen
Het lied dat Liefde heet

Schrijver: Hardy Paul, 4 december 2003

paul.hardybelgacom.net

droefnis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 561