Vlaanderen voorbij
De fluwelen streek van oude meesters
beroert al lang het doek niet meer
het bronzen vlas omgord met heesters
wuift slechts op velden van weleer.
Statige steden langs verzonken wegen
worden langzaam van hun trots ontdaan
de boerenbede om zon en regen
de Vlaamse trots in een hard bestaan.
Het is verdampt in de vooruitgang
alleen in omzien leeft het voort
de dood wentelt zich op de wang
en rust in het vergane oorlogsoord
Waar het leven lachte, soms ook bukte
zijn hart gloeide en hij een ruiker plukte.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid