Netgedichten

netgedicht (nr. 3.664):

Onbevangen pracht

Een zacht ruisende wind
over niet afloopbare velden
vlaktes van vergeten helden
kraambed van tulp en hyacint
aan de kim het gekrulde duin
een overzeese achtertuin

Ze schouderen in het bed
het frisse groen op de flank
de zware toppen fier en rank
gekleurde hoedjes opgezet
bloemenpracht van hart tot rand
buigend voor passant en klant

Zo vrij te leven als de bollen
terwijl aanstonds hun koppen rollen.