Stroom der vergetelheid ...
Heel langzaam verdrinken
onder schuim bedolven
zandbanken geven geen kram
terwijl vaste grond wijkt
Verslaafd aan de zee
in al haar facetten
wenkt en roept zij
lachend met haar golven
Wateraders zuigen wreed
tijgen aan gevoel
verzuipen verstand
aanzwellend denken verdrinkt
Misselijkmakend metershoge
golven maken zwemmen onmogelijk
hogere levensstromen
verliezen deze ongelijke strijd
Het vechten moe
geef ik mij over
aan de stroom der
vergetelheid
De zee voor eeuwig
de ziel van mijn zijn...
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid