Netgedichten

netgedicht (nr. 3.685):

Boerenmeid

Getrokken uit de modder, is zij een boerenmeid
Worstelend met de varkens, levert zij dagelijks strijd
Zij wil ontsnappen van de beesten, de riek en het hooi
Weg van die mesthoop, de beer en zijn kooi

Zij gillen en trappen, die vette beesten
Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten
Terwijl zij op klompen door de stallen loopt
En met iedere stap op iets mooiers hoopt

Droomt zij van de straten van Parijs
Haar jurk laten waaien, heel ver op reis
Droomt zij van flaneren, dansen in Cannes
De wind door haar haren, een mooie man

Terwijl zij de vloer veegt, een borstel vol stront
Vliegt zij naar Rome, voeten van de grond
Zwiert zij haar lokken, diamant aan haar hand
Weg van dit platte, weg van dit land

Maar hoe zij ook poogt zichzelf te onttrekken
Van de stalvloer met mest, vol vuile plekken
Toch ruiken haar rokken uit iedere plooi
En blijft zij boer, en meid, en stinkend mooi