Netgedichten

netgedicht (nr. 3.695):

Nu jij daar (Normandië)

Ga maar weg sla
maar over die stranden
sla die maar over
als een golf de brekers
golft brengt met keien
tegen je kloten aangespoeld
au je weet wel een knietje
van de kust die je kust.

Ga maar weg donder
op met je kinderen
die altijd weer over
een oorlog het weten opzuigen
op het zuidelijker strand:
aha hier was het dus
waar al die soldaten aan haken
en ogen hangen bleven of kapot
werden geschoten. Of was het
misschien daar?

Ga maar, vergeet mij
omdat ik achterblijf in de pracht
van jouw tuin en van hitte
omliggend groen:
Hollands weidedreven
op zijn best.
Ga maar zo lang wonen in
die kustlijn grilliger
die diafane golfslag
dat oogverblindend land
van vuistdikke korrels
en heel veel wit licht

Ik zal je bezoeken in
de diadeem van je haar,
je zomerpaleis van zout en
de baklucht van mijn liefde
zal het parfum zijn
dat je draagt,
de dunne halsdoek.

Vergeef me de botheid
van taal zo langzamerhand
het teder zeggen gaat
teloor.

Nooit zullen wij meer
zijn helaas dan
Sturm und Drang
Werther, Lotte
en de hondsdrukke tijden
van dagelijks leven in Holland.

Toch houd ik van je.