Netgedichten

netgedicht (nr. 3.703):

Pizza

Men zwaait de bodem met veel zwier,
totdat hij dun wordt als papier.
Een bijna heilig ritueel,
maar ook een bron van veel vertier.

Tomatensaus, liefst niet te veel,
kaas, champignons, gehakt of heel.
En soms wel een seizoen of vier,
ansjovis, uien of makreel.

Italië, voor jouw primeur
bleek ras je zonnig land te klein.
Men bakt hem dus nu overal,

van Istrië tot Portugal.
De gast, hij wacht en nipt zijn wijn,
alvast genietend van de geur.