Netgedichten

netgedicht (nr. 3.731):

poëziekoketterie

noem me onrustzaaier, oproerkraaier, raddraaier.
verwijt mij mijn minzame vurigheid, ik heb je lief.

mij lukt het niet, tot in het oneindige bakkeleien
over futiliteiten, elke haat is mij ontrukt.
ik had o zo graag liefde op je lippen gedrukt,
al is ook liefde kwestie van interpretatie.

ik hou ervan hoe sympathie soms tot apathie
bekoelen kan, al was het maar voor de inspiratie
die opborrelt in mijn hersenpan na een misverstand.

een dichter moet af en toe de muze onteren.
ik wil wel iets als schoolslag proberen,
maar ik verdrink tegen de stroom in.

ik ben neptunus niet, bemin geen nereïde
of zeemeermin. sprookjes die zichzelf schrijven
eindigen doorgaans met de driewoordenzin
'er was eens', dat zie ik nu wel in.

ja, verwens mij met mijn blindheid maar
tot ongewenste onzichtbaarheid. verheug je,
ik ben geen kerstmens.