Netgedichten

netgedicht (nr. 3.772):

Jongste broer

In zijn bed met monitor
nog vast aan
heel veel draadjes
vertelde hij
met aangedane stem
over dat haast fataal moment.

Het was maar goed, zei hij
dat men hem snel reanimeren kon
en ondertussen
draaide hij voortdurend
een klein en rond horloge
in zijn handen om en om.

Toen ons gesprek daarna
over het familiepooltje ging
dat hij gewonnen had
legde hij plotseling
het uurwerk naast zich neer.

Het was zijn tijd nog niet.