gaan krijgt geen verleden

de wereld wordt weer zacht
met witte vlokjes ingepakt het zwart
dat onbedekt zijn kaalheid toonde

het land was afgeroomd
door zomerslange dagen die in
de herfst hun vruchten mochten dragen

in sneeuw verdwijnt het onderscheid
de stappen op het nieuw tapijt
verdragen kort hun werkelijkheid

de sporen zijn gewist, nee
witvernist in lagen van bestaan
gaan krijgt geen verleden

toekomst dwarrelt gestaag
naar bodemrakend heden
mag ik die mooie wereld wel betreden?

Schrijver: wil melker, 3 januari 2004

wlmelkerziggo.nl

sneeuw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 1.050