Het gebroken prinsesje
Ik ben een papavertje in een veld
heb schuw te weinig zon genoten
hang luw mijn knopje kuis gesloten
vanwege angst voor nieuw geweld
Mijn steeltje is een beetje stuk
geknakt daar `t ruwweg werd geplet
een sprietje was ik nog maar net
toen `k werd gekapt van het geluk
Toch koester ik stuifmeel in mijn hart
ook bloesem heb ik al gekregen
maar nooit het bloeiend lef gehad
een statig knappen, beperkt mijn lijden
’t gebroken groen kleurt me verlegen
mijn vermiljoen knikt hof`lijk bij `t deinen
Geplaatst in de categorie: geweld