de vader
ze is nu twaalf, ik zie mijn dochter groeien
en met haar groeit mijn angst voor eenzaamheid
nog even en ik ben die dame kwijt
soms kun je wijzers van de klok verfoeien
ze wil nog wel eens met haar vader stoeien
maar dat is weldra ook verleden tijd
het pad heb ik met liefde geplaveid
ik mag mij met haar stappen niet bemoeien
zo onvermijdbaar belt straks iemand aan
dan doe ik traag de zware voordeur open
en zal ik tegen beter weten hopen
dat ik mezelf als jongeman zie staan
Geplaatst in de categorie: kinderen