inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.811):

Onze zomertuin

Een zonnige dag,
een vroege morgen
ontwaken zonder zorgen
blij dat ik er zijn mag.

Het vijverwater rimpelloos
de goudvisjes nog stil
onder het dauwige lis
daarnaast de ontluikende roos.

Plots wordt alle rust verstoord
een statige reiger
loerend als een tijger
komt tot aan de boord
en snel als een havik
zijn snavel wijd open en alle visjes hopen
"Laat mij het niet zijn!"
Als een reddende engel uit de hemel
van tussen de struiken gewemel
onze grote, bruine vriend,
met geen enkele vogel bevriend
komt aangerend.
Met volledige overgave
verdrijft het klapwiekend gevaar
maar het scheelde geen haar...

Schrijver: Monique Schockaert
Inzender: Glenn Verdickt, 12 januari 2004


Geplaatst in de categorie: natuur

4.4 met 14 stemmen aantal keer bekeken 523

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)