inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.818):

treurspel

Je drijft op een teder donker
Het moeras dat zuigt aan de enkels.
Blanke sprankels van licht
Worden tekens op jouw lijf
Dat ademend openvalt.

Buiten:
Een kraai met de snavel op scherp
Schiet uit de kale struik
Vleugels van roet weren zich door de winter.

Jij fluistert...een verzoek
Een berekende gok in het lustspel
Waarin de kansen kantelen.

Ik hijs me uit een sluimer
Tot de wervels van je bekken.
Mag ik je vezels lenen?
Geschroefd in je
Door speeksel gedempt
Hoor ik een traan uiteenspatten.

Schrijver: Wimper, 13 januari 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.039

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)