Netgedichten

netgedicht (nr. 3.848):

Ochtendkrant

Op de vroege lentemorgen
terwijl het bad mij wakker spat
dreunt de wereld op mijn mat
en dompelt mij in aardse zorgen

Ik lees van veel verterend vuur
van dode-mensen-landen
van weggeslagen stranden
ook van menig stervensuur

Vol blaren, derdegraads verbrand
krult mijn hart zich huilend krom
wil ik schreeuwen, maar blijf stom
door de koppen in de krant

Als ooit mijn toekomst overlijdt
dan is het lezend aan ‘t ontbijt