midden in het leven zijn wij door de dood omvangen
media vita in morte sumus
gekraakt de allerlaatste roos die rood
op geel de ijsselstenen muur besloeg
de nacht zo streng en bitter van de dood
verwoestte weer wie tijd van leven vroeg
ik voel de oude worm hardnekkig knagen
ik voel hoe krom en slom hier gangen boort
die doorgedrongen tot de liefste lagen
gestaag verteert wat nog aan ons behoort
----------------------------------------------------------------
zonneleen 9, maandag 10 december 2001
weblog: www.abelstaring.tk
Geplaatst in de categorie: overlijden