Zoete pijn
Die zoete pijn
die mij doet lijden
moet ‘afscheid nemen’ zijn ;
ik weet geen raad
met het plotseling besef
van intens verbonden zijn.
Zó vanzelfsprekend
waren wij samen
dat onze harten ongemerkt
verstrengeld zijn geraakt,
nu onze wegen scheiden
stroomt een stil gemis
dat raakt aan wanhoop
uit barsten en scheuren
die ons uiteengaan
nog steeds maakt.
Het is te laat, het is voorbij
maar wat geweest is tussen ons
is niet voorgoed verloren ;
de ervaring dat nabijheid tussen twee
kan uitgroeien tot onuitgesproken liefde
draag ik als kostbare belofte
voor altijd met me mee.
Geplaatst in de categorie: afscheid