inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.898):

Haar ogen spiegelen zich in mij

zij kijkt alsof ik lucht ben

ik laat haar in een verte staren
die enkel leegte biedt

ze veegt haar tranen langs mijn huid
ik zie er soms zo mistig uit
dat zij geen toekomst ziet

die brengt haar niet waarnaar ze smacht
ze mist de vent waar zij op wacht

steeds vaker droef van blik
zie ik haar ogen wanhoop baren

Schrijver: Gerard Castricum, 25 januari 2004


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 776

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)