Haar ogen spiegelen zich in mij
zij kijkt alsof ik lucht ben
ik laat haar in een verte staren
die enkel leegte biedt
ze veegt haar tranen langs mijn huid
ik zie er soms zo mistig uit
dat zij geen toekomst ziet
die brengt haar niet waarnaar ze smacht
ze mist de vent waar zij op wacht
steeds vaker droef van blik
zie ik haar ogen wanhoop baren
Geplaatst in de categorie: verdriet