inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.929):

t(er)reuraarde

uit de nevelen zonder begin
tolt blauw gestaag rond haar as
ongewoon gewoon nietig in het al
heelt ze geslagen door mens
en meteoor haar wonden
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar

ze huilt, ze vloekt
boombuigend over weggegomd groen
druipen stormnachten haar leed
verzinkend in een zee tranerigheid
zuchten golven zich te pletter
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar

ze verwoest, ze splijt
haar gebeeldhouwde torens
soms ijselijk gepolijst
dan weer doordrenkt haar windzang
de broze stilte met twinkelend refrein
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar

ze beeft, ze breekt
als verdoken broosheid
apocalyptische woede vonkt
tot zij drachtig van vuur
grommend uit haar voegen barst
ze spreekt niet, stelt geen vragen maar

gekweld door geweld
drijven mens en aarde uiteen
wie zal het gevecht met de tijd verliezen
jij en ik of zij ?
misschien zal ze vergaan zoals haar ontstaan
en wij met haar

Schrijver: Marleen De Smet, 30 januari 2004


Geplaatst in de categorie: heelal

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 790

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)