Netgedichten

netgedicht (nr. 3.932):

In duisternis

Weet je nog van de parkeerplaatsen
waar ons bloed opspeelde omdat we
elkaar wilden. Soms spanden koplamplichten
tegen ons samen soms viel er iets uit:
speciaal voor ons zei je, een knopje om
in naam van onze liefde.

samenvallen in een soort somber
onecht neuken, en zelfs dat is
hard gezegd voor wat wij deden
wij hadden voor elkaar
wel duimen nodig
en de beslagen ruiten
die zeer onschuldig
toezagen op
wat wij eigenlijk niet deden.

Het is nooit gebeurd
hoewel wij wilden
en het nauwelijks
was