Netgedichten

netgedicht (nr. 3.950):

hoe het was

iemand huilt
een dal vol tranen
in een zee van stil verdriet
ik zal troostend woorden schrijven
want te spreken lukt mij niet

het zijn gedachten
die mij doen zwijgen
en mijn herinnering
aan hoe het was
en dat ik nooit
genoeg kon krijgen
van wat ik in
jouw ogen las

niemand wil
de dag begroeten
na een nacht van eenzaamheid
ik zoek tastend naar jouw woorden
want de mijne ben ik kwijt