de handen klapgraag in verwachten

geroezemoes, een flard muziek
ontspannen zucht nog het publiek
de handen klapgraag in verwachten

het rood fluwel beweegt
en vangt de aandacht van de zaal
een witte hand geeft eindelijk signaal

dan valt het doek
en is de andere wereld open
ze zien de ster waarop ze hopen

een kleine vrouw met ogen
vol geheimen die met haar mystiek
de werkelijkheid voor even doet verdwijnen

ze neemt de mensen mee
en tree voor tree verlaten ze de tijd
genieten samen ziel en zaligheid

er is geen afstand meer
de lucht hangt vol met klanken tot aan
het laatste lied dat mensen gaat bedanken

ze laat de tonen tot haar komen
verzacht de klank en vraagt publiek om
als zij weg is over liefde te gaan te dromen

Schrijver: wil melker, 8 februari 2004

wlmelkerziggo.nl

toneel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 1.557