inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.996):

Wereld Achter Glas

Ze ruikt de geur van eten
De vertrouwde ketel fluit
Over een uurtje komt haar dochter
Ze doet vlug haar badjas uit

Ze luistert naar de radio
Kijkt het nieuws op de t.v.
Kinderen spelen op de stoep
In gedachten speelt ze mee

Haar man is overleden
Ze mist hem al acht jaar
Ze denkt vaak aan zijn knuffels
En hoe hij kéék naar haar

Naar buiten gaan doet ze niet meer
Ze is ook slecht ter been
Op straat wordt ze vaak angstig
Van de mensen om haar heen

Dus blijft ze liever binnen
Met haar kat en haar parkiet
Soms moet ze ervan huilen
Maar niemand die dat ziet

Schrijver: Echo Borgir, 10 februari 2004


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 772

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Blienie
Datum:
18 februari 2004
Email:
ertullerhome.nl
Sprekend zoals het met oude mensen gaat langzaam komt de eenzaamheid heel goed in dit gedicht onder woorden gebracht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)