inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.015):

Olijfgeheugen

Jij, vlijmscherp uitgelijnd
op giftig azuur, koppig
en verstard vormenspel,
amalgaam van molm,
versteende stof en zilver,
schenk mij van je vruchten
de bitterste,
opdat ik herinneren zou
hoe de strijd gestreden werd,

paarden waren er, weet ik nog,
besmeurd met bloed en slijk.

Het wordt me duidelijk,
stilaan: alles is een leugen,
er was geen tijd
vóór jou tijd.

Schrijver: Frédéric Leroy, 12 februari 2004


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 971

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)