Trage beer
Als een trage beer vastgeketend,
die niet weet wat vrij zijn betekend,
dwaal ik door het landschap van ijs.
Verblind door wat ik achterliet,
door het leven dat mij verried,
volg ik een lange, eindeloze reis.
Verleerde mijn gevoel te delen,
kon het me niets meer schelen.
Liever dan te leven, was ik dood.
Er was voor mij niet veel te winnen,
mijn tranen liet ik steevast binnen.
Ik was gestorven, ik hield me groot.
Als een trage beer bleef ik lopen,
tot jij kwam... jij brak me open,
Ik zag je staan, een baken in de wind.
Die de goden heeft getart,
een weg zocht naar m'n hart,
die me liet huilen als een kind.
Geplaatst in de categorie: algemeen