inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.016):

Trage beer

Als een trage beer vastgeketend,
die niet weet wat vrij zijn betekend,
dwaal ik door het landschap van ijs.

Verblind door wat ik achterliet,
door het leven dat mij verried,
volg ik een lange, eindeloze reis.

Verleerde mijn gevoel te delen,
kon het me niets meer schelen.
Liever dan te leven, was ik dood.

Er was voor mij niet veel te winnen,
mijn tranen liet ik steevast binnen.
Ik was gestorven, ik hield me groot.

Als een trage beer bleef ik lopen,
tot jij kwam... jij brak me open,
Ik zag je staan, een baken in de wind.

Die de goden heeft getart,
een weg zocht naar m'n hart,
die me liet huilen als een kind.

Schrijver: Jos Witteman, 12 februari 2004


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 922

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)