Roes

strompel jij nog
lijk de krakeling
breek dan maar je benen niet
want je pad loopt grillig
langs het stenenverdriet

je stemming roest
in nevels zurig weer
waar je stem verroest
en 't braken doet zo’n zeer

strompel jij maar
voort mijn vriend
breek dan maar je beenderen niet
want jouw pad dat kronkelt
langs het dronkemansverdriet

jouw geheugen sterft
met elke dronk en slok
die jouw laatste spijt bederft
want even dan, lijkt die pijn
zoals jezelf, ver weg

Schrijver: Verdano, 16 februari 2004

vanderdaelennetscape.net

Roes Dronken spijt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 20 stemmen 1.794