je winterde in kleuren dood
ik vond je in de goot
een plant nog zonder blad
je winterde in kleuren dood
het laatste wat je had
ik nam je mee en
schoonde je verleden
je begon je weer te kleden
in dat wat je vergeten was
het prille groen ontlook
uit ongeboren knoppen
lente was niet meer te stoppen
tussen takjes schemert rood
je bloeit in zomers welbehagen
ik spreek je toe met zon
omdat ik weet hoe het begon
niemand kan lang kou verdragen
Geplaatst in de categorie: literatuur