Netgedichten

netgedicht (nr. 4.117):

Kelder

Als gekurkte flessen in een rek
liggen mijn gedichten daar
in schemerduister op hun stek
in stof gedompeld rijp en klaar

Gevuld met rood of wit of wijn
nooit gekend naast fraai bekroond
een teugje awater of een slok azijn
lauwerkrans naast nooit beloond

Sprankelend drupt op zielloos dood
soms liggen ze te kruisbestuiven
de geur en smaak van boerenbrood
en ook van trosjes zomerdruiven

Dof en donker kust glans en helder
ik draag mijn leven naar die kelder